De Vernissage
 

Dä Schrömkes Jan siene Schwoger Wilhelm Blei,
enne Kunstfrönd, spezejell för Mölerej ,
hatt för en Vernissasch en Kart gekreegen.
Mar dä Termin, dä kom öhm niet gelägen.
Hä gow die Einladung an Schwoger Jan.
Ersch wallt dä niet. Mar dann nahm hä se aan.
"Op die Art komm ek ens wer en de Stadt",
saag hä, on miek sech för die Tour parat.
Karierden Blus on Hut met grote Kremp,
en Flieg statt en Krawatt ap lila Hemb,
sa aangedon trock hä no Düsberg loss.
Van Vernissasch hät hä niet vööl gewoß.
De Königsstraat erop, dann lenks erenn,
on Jan wor en de Vernissasche dren .
Dä kiene Saal wor vollgeprapp met Lüüt.
Die stonden all eröm. Dä Jan wor müd
on hej sech gern en betschen neergesatt,
mar Stühl on Bänk, die woren niet parat.
Daför gow et en Gläsken Sekt, ok twee,
on Lachs on sawat an en kalt Büfee.
Wahl fifteg Belder hungen on de Wand
met Sakes drop, de hej hä niet erkannt.
Die Lüüt, die sproken vööl van Modern Art
on höbben met die Weisheit niet gespart.
Vööl Wört die hadden ---ismus ater dran.
Dat wor chinesisch för dä Schrömkes Jan.
En Tiet lang keek hä op en ganz grot Beld.
Dodran wor onden rächs en ganz klejn Scheld,
"Vision in Moll" stond op dat Scheldschen drop.
Jan keek on keek on schokkelden dä Kopp.
Dä Möler kom on sprak: "Mein neues Werk!
Was halten Sie davon?" Dä Jan saag: "Stärk!
Mar nex för ongut", saag hä noch för öhm,
"ek gläuw, dat Beld dat hängk verkehrt eröm!
Sons fend ek de 'Vission in Moll' ganz gut.
Genau gesaag, se süht beinah so ut,
wie dat Tapetenmuster en os Köök."
Dä Maler schluckden on wor van de Säck.
"Banause!", saag hä vör dä Jan on gung.
Dä daach: Wor dat nou en Beleidigung?
Wat mennt dä domet, dä Vissionsmosjöh?
Hä nohm twee Schiewen Lachs van dat Büfee
on dauden die sech buten gau erenn .
Dann stond no Pommes öhm dä Senn .
Die holden hä sech an en Frittenbud
on schmärden Majo drop. Dat deh öhm gut.
Hä dronk dann noch twee Korn on drej Pött Bier.
Dann no de Bahn. Dä Zog öm twelw Uhr vier,
dä kreeg hä effkes noch. Kaum wor hä dren,
schliep hä no all dä vööle Krempel en
on hät dorbej sien Station verpennt.
En Krewel-Hauptbahnhof wor dann dat End .
Do ersch, do word hä wackereg.
Ek hej et gern gesehn! sien domm Geseech.
Met Taxi gung et dann op Hus obaan .
För derteg Mark!
   Dä Wilhelm frogden Jan:
"Wie wor's denn heute auf der Vernissage?"
Et liews hej Jan gesaag. ...
   Maar hä saag bloß:"Blamasch!
Die Lüüt, die stonden all so domm eröm.
On ek daag wondersch, wat do wohl noch köm.
Mar et korn nex. Bloß enne Möler kom,
so ennen van dän ärg modernen Krom.
Wej höbben van sien Beld verteilt, ganz kört.
Dorbej hät mech en Wort van öhm gestört.
Do-u häs doch Abitur on wets gewess
präzis genau, wat en Banause ös."
Dä Wilhelm sprok: "Das ist ein Ignorant,
ein Tölpel ohne jeden Kunstverstand! "
"Schad", saag dä Jan, "mar nou ös et vörbej.
Wenn ek dat gister all geweten hej,
hej ek dä Künstler miene Kunst gelehrt
on hej öhm rächs on lenks en paar geschmärt!"

Moral:
Dä klucke Maan, dä nex van Modern Art versteiht,
et allerbääs niet no en Vernissage geiht.