Os Stroot
 

Je elder dat de werden düß, je mehr
kömp dech de Tiet von domols en de Quer.
Gon ek vandaag bej os de Stroot erop,
dann höb ek alde Belder en de Kopp.

Asphalt on Trottowah, dat gow et niet.
En Friemeschen vor dat noch niet so wist.
Bloß osen Bürgemeister, dö hett Glöck,
dä hatt vöör siene Döör en Aspheltstöck.

Vor Sommertiet, on wor et dröög,
dann log dä Stoof bej os drej Zentimeter hoch.
Maar soterdags, da word dö fein geputz.
Dat wor so wat wie osen ömweltschutz.

Dä Vader kom dann met die grote Speut
an hät wat Water vöör de Döör gestreut
on dann dä Stoof gehärkt, gefääg,
van schräg na lenks an weer von lenks no schräg.

On war de Stroot för sonndags fein gekratz,
gung et gemäckelch op dän Dörpelplatz.
On bald word vööl von det on dat vertällt,
von Friemerschen, von andre Lüüt, van Geld.

Die Mannslüüt hadden Mutz on lange Piep
met schwore Krüllschnitt onder Dampfbetrieb.
Die Fraulüüt streckden schwatte Söck on Strömp
on lurden räächs an lenks, wut geiht an kömp.

"No-u kiek ens aan, do kömp die Trien all weer
met ennen nejen Hut von Düsberg her.
On öhre Jahn ös drei Kartongs ant dragen.
Wo dunt die dat bloß vaan, bej all die Blagen?"

"Do geiht die Trees met öhre Kavalier.
Dö Kerl ös doch so dönn wie Schriefpapier.
Wat die bloß an dä Jong gefrääten hät.
Wat Bäteres krieg die ja oak niet met."

"Wat ös dann do? Det ös doch Schrömpkes Henn.
Dä hät sien Bierkes met Schabau weer dren.
Dä schockelt schwor. Dä hät et west gepack.
Dä krieg van Drütschen glick wat op ist Jack."

"Die Schörges Mamm, die hät vanowend weer.
bloß Schlaat dorejn. Dä Speck rück bös hierher.
Die Gret hät Arpelschiewen en de Pann.
Do düüt die ömmer ärg vööl Pääper dran."

So wor dat sommerdags, on Johr vöör Johr,
so lang, bös dat de Sonn eronder wor.
Et gov kejn Telewischen on kejn Radio.
Maar Fernsehn op de Stroot, dat wor all do.

Dat wor, so seggen se, de gu-e, alde Tiet.
Wor se tatsächlich gut? Ek weet et niet.
Do kasse äwwel seggen, watte wess:
So schäbbeg wie vandag, so ös se niet gewäß.

Ek höb bej all dä ongereimde Proot
vergääten, wat wej denken van os Stroot,
on woföör ek dä ganze Krom geschreewen:
Se wor en schöne Stroot – on ös et ok gebleewen.